Παιδική Πασχαλιά

Το διήγημα του Παπαδιαμάντη μας κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν και συγκεκριμένα σε μία παιδική πασχαλιά. Αφού πρώτα μας διηγεί και την τωρινή κατάσταση που επικρατεί. Αρχικά ,μας μιλάει για τον χαμό της μάνας και του αγέννητου παιδιού και για τα άλλα δύο παιδιά που έμειναν με την γιαγιά τους γιατί ο πατέρας τους ήταν ναυτικός. Επειδή η γιαγιά τους ήταν φιλάργυρη δεν πλήρωνε για οικιακή βοηθό παρόλο που την είχαν ανάγκη. Μάλιστα επέβαλε στην εγγονή της να κάνει αυτή τις δουλειές του σπιτιού. Τα παιδιά στεναχωριόταν για αυτή την κατάσταση. Εξαιτίας αυτής της κατάστασης κάνει μια αναδρομή στο τελευταίο Πάσχα που έζησε μαζί με την μάνα τους.

Η αναδρομή της ξεκινάει λέγοντας πως η μάνα της ήταν επτά μηνών έγκυος και την Μεγάλη Πέμπτη μετά την λειτουργία της εκκλησίας η μητέρα έκανε διάφορες εργασίες όπως η βαφή των αυγών που δήλωναν χαρά και ήταν σχετικές με την γιορτή του Πάσχα. Ακόμα ερχόντουσαν ως επισκέπτες παιδιά με στολισμένους σταυρούς για να πουν πασχαλινά άσματα τα οποία υμνούσαν την μητέρα του σπιτιού. Επίσης γίνεται αναφορά στο μικρό εγωιστή Ευαγγελινό ο οποίος παραπονούταν για το μέγεθος της κουλούρας που του είχε δώσει. Φαίνεται ότι είναι ιδιαίτερα καλομαθημένος μιας και η μάνα του τον παρηγορεί με ιδιαίτερη φροντίδα. Το απόγευμα της επόμενης μέρας(Μεγάλη Παρασκευή) η μητέρα πήγε μαζί με τα παιδία της στην εκκλησία για να παρευρεθούν στην ακολουθία του επιταφίου( ο οποίος πραγματοποιούνταν με μεγαλοπρέπεια και δοξάσεις).Μάλιστα θυμάται με λεπτομέρειες το ατυχές γεγονός με τον αδερφό της ο οποίος έσπασε τον αμφορέα με το νερό. Τα ξημερώματα του Μ. Σαββάτου λοιπόν, πήγαν τα παιδία με την μητέρα τους στην εκκλησία, για να τραγουδήσουν παθητικά άσματα στην ύπαιθρο με αναμμένες λαμπάδες. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στον Ευαγγελινό και στον αστείο τρόπο που έψελνε. Με το πρωινό ξύπνημα από βελάσματα αρνιών και την ανατολή του ηλίου το μεγάλο Σάββατο. Θαύμασαν την ομορφιά της ανοιξιάτικης εκείνης μέρα. Το απόγευμα ο πατέρας έφερε πασχαλινές λαμπάδες στολισμένες με τεχνητά άνθη και χρυσόχαρτα στα παιδία με τον Ευαγγελίνο να παραπονιέται ξανά πως η αδερφή του είχε μεγαλύτερη λαμπάδα και να σπάει την δικιά του. Τα μεσάνυχτα μετά την Ανάσταση γέμισε όλη η πλατεία με φως από τα κεριά και από τις φωνές και τα γέλια τον παιδιών τα οποία έριχναν δυναμιτάκια στο περίβολο της εκκλησίας ( στο οποίο έγινε αναφορά).Επίσης τα παιδία τσούγκριζαν τα αυγά και ένα παιδί πιο πονηρό από τα άλλα είχε πλαστικό αυγό βαμμένο κόκκινο με το οποίο ξεγέλασε τους υπόλοιπους και ακολουθώντας το έθιμο έφαγε εκείνος τα αυγά .Λίγο πιο κάτω τσακώνονταν δυο παιδιά για το ποια λαμπάδα είναι πιο ωραία με αποτέλεσμα να βάλω τα κλάματα Επίσης το απόγευμα αφού έγινε και β ανάσταση και η αγάπη όλοι πήγαν στη πλατεία για την πυρπόληση του εβραίου. Όπου η Μορφώ του περιγράφει (πάλι θυμάμαι το γεγονός χαρακτηριστικά)άσχημο με χύτρα στο κεφάλι .Επίσης φορούσε γυαλιά(σαν αυτά που φόραγε και η γιαγιά της όταν έραβε η μπάλωνε τα ρούχα και μακριά φορέματα .Επίσης στο αριστερό πλευρό είχε ένα πουγκί και ένα σακί. Αφού λοιπόν τον κρέμασαν άρχισαν να το πυροβολούν και στο τέλος τον έκαψαν. Μετά από αυτό, η μητέρα έστρωσε το τραπέζι στο σπιτι το οποίο περιείχε τυριά, κόκκινα αυγά και φυσικά το ψημένο αρνι. Αφου τα παιδιά άρχισαν να τσουγκρίζουν τα αυγά. \

Όλα αυτά όμως είχαν γίνει όταν ζούσε η μητέρα τους και ο πατέρας τους ήταν εκεί. Στην θέση τους είναι πλέον η γιαγιά τους η οποία ροχάλιζε στο δωμάτιό της. Αντί για τα κόκκινα αυγά υπήρχε ο πυρετός και στην θέση των επίχρυσων λαμπάδων ήταν τα βλοσυρά μάτια. Στη θέση της παιδικής εκείνης πασχαλιάς και της χαράς υπήρχε πλέον λύπη και η ανεπανόρθωτη συμφορά. Παρόλα αυτά η γριά Κομνιάκαινα δεν πέθανε και ο γιός της γύρισε και άρχισε να ετοιμάζεται για δεύτερο γάμο. Το θέμα είναι αν τα δύο παιδιά θα ξαναέρθει πάλι η χαρά και αν θα ξαναζήσουν πάλι μια γλυκιά πασχαλιά. Για τον Ευαγγελινό μπορεί αλλά για την Μόρφω όχι. Εκείνη ένιωθε το κενό και την απουσία της μητέρας της επειδή ήξερε ότι δεν θα την ξαναέβλεπε.

Επιμέλεια: Μποροδήμου Όλγα, Βλάχου Βασιλική, Σταύρου Σπυριδούλα, Στεργίου Πέτρος, Μπέλλος Χρήστος