Η ζωή του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Η ζωή του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Επιμέλεια: Ελένη Πάσχου, Ευφροσύνη Πάντου, μαθήτριες του Α2

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντη γεννήθηκε στη Σκιάθο στις 4 Μαρτίου 1851 και απεβίωσε σε ηλικία 60 ετών στις 3 Ιανουαρίου 1911. Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες λογοτέχνες, επονομαζόμενος και ως «ο Άγιος των ελληνικών γραμμάτων». Γονείς του ήταν ο ιερέας Αδαμάντιος Εμμανουήλ και η Αγγελική Μωραϊτίδη. Μεγάλωσε ανάμεσα σε μια πολυμελή οικογένεια και λόγω του επαγγέλματος του πατέρα του, απέκτησε από νωρίς εξοικείωση με τα εκκλησιαστικά πράγματα.

Η πρώτη του επαφή με τα γράμματα ήταν στο νησί του, στην Ιερά Μονή του Ευαγγελισμού όπου ήταν εσωτερικός. Αργότερα φοίτησε στο Γυμνάσιο της Χαλκίδας, στον Πειραιά και τελείωσε στο Βαρβάκειο της Αθήνας. Κατά τη διάρκεια των μαθητικών του χρονών, χρειάστηκε πολλές φορές να διακόψει την φοίτηση λόγω οικονομικών προβλημάτων. Παρολ’ αυτά δεν πτοήθηκε αλλά αγωνίστηκε να βγάλει το χαρτζιλίκι του προγυμνάζοντας μαθητές. Σε ηλικία 21 ετών αποπειράθηκε να γίνει μοναχός, γι’ αυτό τον λόγο επισκέφτηκε το Άγιο Όρος το 1872, μαζί με τον φίλο του Νικόλαο Διανέλο. Εκεί έμεινε 8 μήνες ως δόκιμος μοναχός, αλλά τελικά επέστρεψε στην Αθήνα, θεωρώντας τον εαυτό του ανάξιο να φέρει το «αγγελικό σχήμα».
Στην Αθήνα γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή, την οποία δε κατάφερε να τελειώσει λόγω των οικονομικών προβλημάτων αλλά και αυτών της υγείας του που τον ταλάνιζαν. Απογοητευμένος από τη ζωή της Αθήνας  γύρισε στο νησί του, αλλά όχι για πολύ, καθώς οι οικονομικές δυσκολίες τον ανάγκασαν να επιστρέψει πίσω.
Γενικά, έζησε μια ζωή απομόνωσης και μοναξιάς. Δεν έκανε εύκολα φίλους, διότι ήταν πολύ κλεισμένος στον εαυτό του. Αυτός ο αλλόκοτος τρόπος ζωής σε συνδυασμό με την πίστη και την αφοσίωση του στην Ορθόδοξη Εκκλησία τον έκαναν να μοιάζει με κοσμοκαλόγερο.
Η ζωή του Παπαδιαμάντη στην Αθήνα μέρα με την μέρα γινόταν και πιο δύσκολη. Τα οικονομικά προβλήματα, η υπερβολική επιθυμία για ποτό και η έλλειψη χρημάτων, παράλληλα με την επιβάρυνση της υγείας του έκαναν την κατάστασή του δραματική. Οι φίλοι του, Μιλτιάδης Μαλακάσης, Επαμεινώνδας Δεληγιώργης, Παύλος Νιρβάνας, Δημήτριος Κακλαμάνος και Αριστομένης Προβελέγγιος σε μια προσπάθεια τους να βγάλουν τον Παπαδιαμάντη από τον Γολγοθά στον οποίο βρισκόταν, οργανώνουν  το 1908 στον φιλολογικό σύλλογο «Παρνασσός» μια γιορτή με σκοπό τη συγκέντρωση ενός χρηματικού ποσού.

Τελικά ο Παπαδιαμάντης κατάφερε να βγει από τον οικονομικό αδιέξοδο και να αποφάσισε στις αρχές του 1908 να επιστρέψει στη Σκιάθο και να μην ξαναγυρίσει πίσω στην Αθήνα την πόλη «της δουλοπαροικίας και των πλουτοκρατών», όπως ο ίδιος αποκαλούσε. Τρία χρόνια αργότερα, μετά από επιδείνωση της υγείας του, δεν άντεξε και έφυγε από την ζωή. Με την είδηση του θανάτου του, το πένθος απέκτησε πανελλήνιο χαρακτήρα.

Ορισμένοι ποιητές αλλά και εκδότες έγραψαν εγκωμιαστικά τραγούδια και τεύχη αντίστοιχα αφιερωμένα στη μνήμη του μεγάλου Έλληνα λογοτέχνη. Αξιοσημείωτο είναι επίσης το ότι ο Α. Παπαδιαμάντης δεν κατάφερε κατά τη διάρκεια της ζωής του να νιώσει τη περηφάνια και την ευχαρίστηση να δει τα έργα του να εκδίδονται. Όλα τα αριστουργήματά του εκδόθηκαν μετά το θάνατό του.

Τέλος, πολύ σημαντικό είναι να αναφερθεί το ότι ο Παπαδιαμάντης δεν είναι μόνο ένας σπουδαίος Έλληνας λογοτέχνης, αλλά ανήκει και στη λίστα των καλύτερων λογοτεχνών παγκοσμίως.